Georgia Aquarium

Een week of 2 geleden zijn Chris en Lisanne samen naar het Georgia Aquarium gegaan. Schandalig, het bestaat al jaren en is hier maar een kwartiertje vandaan, en wij zijn er nog nooit geweest! Lisan nu dus wel en ze was echt onder de indruk en ze vonden het geweldig. Tjeerd, Martijn en ik moeten ook binnenkort maar eens gaan. 

Op een van de foto's is Lisanne een rog aan het aaien, dit vond ze toen ze klein was altijd het leukste om te doen als ze met Ootje naar Sealife in Scheveningen ging. Leuk dat ze het zo goed weet.

Rog aaien..
'Fishies'

Veel te zien.

Mooie kleuren

en weer Josie........

Jeetje, wat vermoeiend een pup in huis maar oh wat ontzettend leuk! Ze is echt aan het ontdekken, eet alles wat ze tegenkomt op, waaronder schoenen, sokken, plastic, geld, het maakt haar niet uit.
Vandaag ben ik met haar naar de dierenarts geweest. Ze groeit als kool , is helemaal gezond en moet over 3 weken weer terugkomen voor haar volgende serie prikken. Ze weegt inmiddels 17 pounds.
Lisan en Chris lopen regelmatig in het bos met Josie, ik (Kiki) ga elke ochtend met haar naar het park, in het weekend en s'avonds lopen Tjeerd en ik samen en na schooltijd rent Martijn een blokje om met haar. Ze krijgt in elk geval beweging genoeg en wij ook! Het zindelijk worden lukt ook aardig, s'nachts loop ik 1x even buiten met haar. Soms om 1am, soms is het rond 5am. Ongelukjes in huis hebben we al 2 dagen niet meer dus misschien heeft ze het al helemaal door. De grote tuin bij het huis is wel erg handig, deur open en Josie kan rennen/spelen etc.
Ik heb mij laten vertellen dat ik vooral nu veel foto's moet maken, ze is groot voordat je het weet. Ik zie het nu al in de 2 weken dat we haar hebben.
Dus weer Josie foto's............ :-).

Hans Brinker - wie?

In de New York Times van vandaag staat een leuk artikel over Nederland. Grappig om iets te lezen over je eigen land in zo een toonaangevende krant.  Klik hier om het te lezen!

Vers brood

De laatste jaren ruikt het regelmatig naar vers brood in huis; zelf gebakken uiteraard en zonder brood machine. Niet dat het eenvoudig is want er zijn allerlei redenen waarom "het" niet lukt. Het water is te warm, het deeg is niet goed gekneed, te weinig suiker zodat gist niet kan activeren, alles is wel zo'n beetje misgegaan. Echter, telkens leer je ervan en is het resultaat beter. Vooral rozemarijn rozijnen brood is al jaren favoriet.

Echter, het werd tijd om iets nieuws te proberen. De laatst tijd hangt er een beetje ranzige lucht in de keuken omdat we nu met zuurdesem aan de slag zijn gegaan. We hebben een "moeder spons" gemaakt die als basis dient voor het brood. Elke week halen we een beetje van de moeder spons af en voeden we bij met warm water en bloem. Wat we eruit scheppen is de zogenaamde baby spons en dat gebruiken we om vers Sourdough brood mee te maken. Door brood op deze manier te bereiden rijst het een stuk beter en het blijft langer vers. Van de ranzige smaak merk je niks meer, sterker nog, het brood smaakt erg lekker.

Afgelopen zondagavond aten we vers brood, net uit de oven en dus nog lekker warm. De bruine knapperige korst ontstaat door een dikke pan (van de Hema) met water in de oven te zetten waardoor er stoom in de oven komt. Werkt prima!

We waren met zijn 5-en want Chris was er uiteraard ook bij. Er bleef weinig van dit mooie brood over want iedereen vond het heerlijk (bijna net zo lekker als de Baked Alaska van Frank!).

Een nieuw begin

De Kerstspullen zijn opgeruimd, de bitterballen en oliebollen zijn op en school/werk is voor iedereen weer begonnen. Met andere woorden, het nieuwe jaar is hier en voor ons een nieuw begin met Josie. Ze groeit als kool, we vinden haar allemaal erg leuk.

Gelukkig kunnen we wel terugkijken op een leuk uiteinde van het vorige jaar. Ondanks dat het koud was in Nederland en we allemaal een of andere virus hebben opgelopen hebben we het erg leuk gehad. We hebben van Peter en Mireille een auto geleend waardoor we zeer mobiel waren. We hebben bij hun op Kerstavond gegeten en dat was zoals altijd erg gezellig. Ook het eten bij Bogor (een traditie met Marlies en Roel) en bij de Beukenhof (geweldig idee van Cor en Hannelore) was zeer geslaagd net als het eten bij Astrid & Dick en Frank & Bianca en al die keren die we 's avonds thuis hebben gegeten. Niet gek dat we een paar kilo zijn aangekomen maar die lopen we er met Josie wel weer af.

Het middagje in Amsterdam was ook "apart". Voor het eerst na al die jaren voelden we ons een toerist in eigen land. Een zeer vreemde gewaarwoording. Wel leuk om door de stad te struinen, de fameuze Bulldog van dichtbij bekijken en foto's maken op de Dam. We voelden ons niet alleen een toerist, we hebben ons er ook als een gedragen. De volgende keer hopen we stad in de zomer te zien.